Provinciale Staten 20 maart 2019

Nog een kleine week en dan mogen wij stemmen voor de Provinciale Staten en het Wetterskip. Dat betekent campagne. Een mooie tijd om verhalen, dromen en ideeën op te halen. Hoewel ik altijd wel wat opkijk tegen deze drukke tijd, vind ik het toch altijd weer leuk om te doen. Je spreekt mensen die je anders nooit spreekt en komt op plekken waar je anders niet komt. Zo kwam ik in Joure in de Midstraat toevallig een wat oudere vrouw tegen. Toevallig, omdat ze eigenlijk het huis niet uitkomt. Haar man was overleden en ze is eenzaam. Tja, daar sta je dan als kandidaat geconfronteerd met de harde kant van het leven.   Uiteraard wil ik graag helpen, maar hoe? En is er überhaupt een denkbare oplossing denkbaar voor dit probleem en wat is eigenlijk de oorzaak van het probleem? Ik heb er over nagedacht, maar het antwoord heb ik nog niet. Misschien komt het door het individueler worden van de samenleving. Dat we van een overheid verwachten zoveel mogelijk uit onze handen te nemen, zo...

Ik ben Volken Holtrop,  naast mijn werk, gezin en voetbal, ben ik erg geïnteresseerd in politiek. Dan heb ik ook nog het karakter, dat ik liever iets doe dan dat ik er over zeur. Dus liever daden dan woorden. Daarom heb ik mij aangesloten bij het CDA. Een partij die me met de paplepel is ingegoten. Een partij waar misschien wel iets mis mee is, maar wel de partij die me tot nu toe altijd het dichtst bij mijn hart ligt. Nu ik zelf twee dochters heb, vind ik politiek steeds belangrijker. We moeten een mooi Fryslan behouden. Een provincie waarin wij en onze kinderen kunnen wonen, werken en genieten. Maar wat zal ik als jonge vader uit Follega in de Provinciale Staten van Fryslan. Want reëel gezien kan de provincie niet heel erg veel. We kunnen sturen in beleid voor het klimaat, de landbouw of de werkgelegenheid, maar een echte impact kan pas door ons als bewoners en bedrijven worden gemaakt. We kunnen als provincie hele ambitieuze plannen maken, maar deze zijn alleen haalbaar ...

Wij wonen nu een aantal jaar in Follega, een klein dorp vlakbij Lemmer met uitzicht op de landerijen, de Grote Brekken met daarachter Sleat en Wyckel. Toen wij hier kwamen wonen, voelden wij ons welkom. In de eerste plaats omdat mijn vrouw hier vandaan komt, maar ook omdat wij meteen werden betrokken bij de oranjevereniging, ijsvereniging en het buurthuis. Het zijn kleine verenigingen, maar wel erg belangrijk voor de samenhang binnen het dorp. Nu ben ik opgegroeid in Delfstrahuizen, een mooi dorp aan (nu) de overkant van het Tjeukemeer. Ook daar werd van alles georganiseerd en dus was ik wel wat gewend. Nadat ik een aantal jaren (13 jaar) in Groningen Stad heb gewoond, dacht ik eerlijkgezegd dat deze verenigingen niet meer nodig waren of niet meer bestonden. Niets is minder waar. Door van alles met elkaar te organiseren, draag je bij aan de leefbaarheid, het woonplezier en de identiteit van je wijk of regio. Dit doen wij als inwoners zelf en daar is een overheid gelukkig niet ...